Greg Abel: W cieniu „Wyroczni z Omaha”

Gdyby nie był ambitny – i mówię to bez uprzedzeń, tylko jako stwierdzenie – Greg Abel nie znalazłby się w tak złej sytuacji.

Każdy szanujący się dyrektor marzy o tym, by stanąć na czele firmy. Abel ciężko pracował, aby osiągnąć ten cel, jednak w wieku 62 lat musi stawić czoła nie tyle wyzwaniu, jakkolwiek wielkiemu, jakim jest przejęcie władzy nad ogromną firmą, ile długiemu cieniowi osoby, która przekazuje mu pałeczkę. Jego największym wyzwaniem jest zastąpienie osoby, którą ma zastąpić.

Zdobył stypendium na Uniwersytecie Alberty za pracę w firmie napełniającej gaśnice.

Odniesienie do biznesmena i inwestora Warrena Buffetta zawsze będzie obecne.

Charyzma i mądrość wielkiego inwestora, jego serdeczność, którą tak twierdzą jego sąsiedzi z zachodniej dzielnicy Omaha (Nebraska), gdzie ma swój dom, jego miłe umiejętności przywódcze i człowieczeństwo, których nigdy nie przyćmił jego majątek (kiedyś stał się najbogatszym człowiekiem na świecie), składają się na sposób bycia, który uczynił z dyrektora generalnego Berkshire Hathaway legendę. Ta firma tekstylna przeżywała kryzys, kiedy sześć dekad temu przejął ją i przekształcił w konglomerat biznesowy, który ma szeroki wpływ społeczny w Stanach Zjednoczonych, od ubezpieczeń po koleje, i stał się fenomenem kulturowym.

Tak zwany Wyrocznia z Omaha , mający obecnie 94 lata, ogłosił na swoim ostatnim spotkaniu, że „nadszedł czas”, aby przeszedł na emeryturę, choć nadal będzie pełnił funkcję honorowego prezesa. Ich wyborem był Abel, a zarząd zatwierdził go jako nowego dyrektora generalnego ze skutkiem od 1 stycznia.

W swoich pierwszych wypowiedziach Abel złożył obietnicę pełną napięcia. „Zamierzam utrzymać reputację Berkshire” – powiedział. „To naprawdę filozofia inwestycyjna i sposób, w jaki Warren i jego zespół alokowali kapitał przez ostatnie 60 lat. To się naprawdę nie zmieni. To podejście, które będziemy stosować w przyszłości” – powtórzył.

Do tej pory był dyskretnym numerem dwa. Niełatwo jest stawiać siebie na równi z kimś tak pełnym entuzjazmu i wpływów jak Buffett, ale ma on na to błogosławieństwo, a to jest wielkie poparcie.

Abel urodził się i wychował w Edmonton, na kanadyjskich preriach. Był niemal dzieckiem, gdy Warren Buffett rozpoczynał swoją karierę w Berkshire. Jego rodzina mieszkała w dzielnicy robotniczej. Jego ojciec był sprzedawcą i przez kilka sezonów grał zawodowo w hokeja na lodzie.

Już w okresie dojrzewania uczył się dyscypliny wysiłku. Wykonywał różne prace, m.in. roznosił ulotki reklamowe do domów, sprzątał wyrzucone butelki i wymieniał je na gotówkę, pracował w firmie zajmującej się produkcją leśną oraz napełniał gaśnice. Pracując w firmie Levitt Safety, otrzymał stypendium na Uniwersytecie Alberty. Ukończył tę uczelnię w 1984 roku, uzyskując dyplom z zakresu biznesu i rachunkowości.

Jego pierwszym kontraktem była praca w PricewaterhouseCoopers, skąd przeszedł do CalEnergy, firmy zajmującej się energią geotermalną, która później stała się znana jako MidAmerican Energy.

Jego pierwsze spotkanie z Buffettem nastąpiło w 1999 r. za pośrednictwem tej spółki usług publicznych z siedzibą w Des Moines w stanie Iowa. Berkshire zainwestowało w MidAmerica. Następnie Abel i jego były szef, David Sokol, pomogli mu w stworzeniu firmy, która później stała się Berkshire Hathaway Energy, poprzez serię przejęć.

Wszystko to sprawiło, że Buffett mianował go w 2018 r. na stanowisko najwyższego dyrektora generalnego wszystkich operacji konglomeratu niezwiązanych z ubezpieczeniami. Awansował go na stanowisko wiceprezesa i członka zarządu.

Buffett już w 2021 r. dał do zrozumienia, że ​​Abel powinien zostać jego następcą.

„On odniesie większy sukces niż ja kiedykolwiek. Gdybym powiedział inaczej, mój nos by rósł” – oświadczył Wyrocznia z Omaha w 2023 r. w kolejnej ze swoich słynnych przepowiedni. Oczekuje się, że Abel obejmie bardziej praktyczną rolę zarządczą niż wiodąca postać w połączonym biznesie Berkshire.

„Ma bardzo pozytywne podejście do życia i skupia się na dzieleniu się i nauczaniu” – powiedział Abel, opisując Buffetta, którego cień jest zarówno zachętą, jak i, być może, cieniem.